Ταξίδι χωρίς επιστροφή θα ήταν και το δικό της... Τρόμαζε με το θλιβερό παρόν της και έτρεμε το αβέβαιο μέλλον της. Αναζήτησε και πάλι με την σκέψη τον παππού τον Κωνσταντή. Εκείνος σωστά θα την είχε ορμηνέψει. Τελικά, ήταν και θα παρέμενε ο μοναδικός της φίλος. Μόνο στον παππού μπροστά, τα κιτάπια της ψυχής της ανοίγονταν. Ήταν και παρέμενε η παιδούλα η Κωνσταντίνα που κούρνιαζε μέσα στην αγκαλιά του, που άκουγε τα παραμύθια του, που αποκοιμιόταν με τα τραγούδια του. Αυτή η αγκαλιά ήταν αναντικατάστατη. Δεν κατάφερε να γνωρίσει παρόμοια αγκαλιά στη ζωή της. Τόσο ζεστή, τόσο βολική, τόσο προσοδοφόρα χωρίς να της ζητά ανταλλάγματα. Μια ανόθευτη αγκαλιά! Η Κωνσταντίνα, μεσήλικη πια, ξεφυλλίζει τις σελίδες της ζωής της και θυμάται... Γυρίζει πίσω το χρόνο, όταν στα δεκαοχτώ της ερωτεύτηκε έναν Γερμανό μουσικό με ελληνικές ρίζες, τον Χέρκελ και άφησε πίσω της το νησί και τους δικούς της ανθρώπους για να τον ακολουθήσει στην πατρίδα του. Είκοσι χρόνια έζησε στη Γερμανία και μέσα σ αυτά τα χρόνια έγινε μάνα, γυναίκα επιθυμητή, ώριμη και με προσωπικότητα. Μεταμορφώθηκε θεαματικά στην περίφημη σοπράνο, Κονστάνς!