Η μελέτη εξετάζει τη συγκρότηση και την ανάπτυξη αντάρτικων στρατών κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων, καλύπτοντας ένα κενό στην ελληνική βιβλιογραφία. Εστιάζεται στις πιο εμβληματικές περιπτώσεις εμφάνισης ανταρτών (από την Αμερικανική Επανάσταση μέχρι τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κίνα, την Κούβα, την Αλγερία, το Βιετνάμ, το Αφγανιστάν και το Ιράκ), καθώς και στους τρόπους με τους οποίους επιχείρησαν να τους αντιμετωπίσουν οι εκάστοτε κυρίαρχες δυνάμεις. Διατρέχοντας τις θεωρητικές προσεγγίσεις του ανταρτοπολέμου, δίνει έμφαση στην ιστορικότητά του και στις ποικίλες εκδοχές του. Το βιβλίο εντάσσεται στον χώρο της ιστορικής κοινωνιολογίας του πολιτικού, συνιστώντας μια συνοπτική εξέταση πρακτικών και μορφών συλλογικής βίας, οι οποίες σχετίζονται με την αμφισβήτηση υφιστάμενων και θεσπισμένων εξουσιαστικών μορφωμάτων. Απαραίτητο βοήθημα για την κατανόηση ενός φαινομένου που παραμένει ισχυρό και στον μετανεωτερικό μας κόσμο, σε μια εποχή κρίσιμων μετασχηματισμών και ριζικών μεταμορφώσεων της πολεμικής εμπειρίας.