Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι: Αυτοί που παλεύουν διαρκώς να βγάλουν το κεφάλι τους πάνω από τον βάλτο που λέγεται "ζωή" και να ανασάνουν ελεύθερα και αυτοί που τα έχουν παρατήσει καιρό τώρα, γιατί βολεύτηκαν και αναπνέουν πια με μάσκες οξυγόνου. Άνθρωποι, που κάποτε ήταν αγόρια και κορίτσια. Μεγάλωσαν δυστυχώς και μοιάζουν όλο και περισσότερο με τις σκιές τους. Κάποιοι έχουν όνομα, κάποιοι όχι. Βρίζουν, πίνουν, καπνίζουν μανιωδώς, γελούν δυνατά, ερωτεύονται τυφλά, κάνουν σεξ χωρίς προφύλαξη, σκοτώνουν και σκοτώνονται. Είκοσι ένα μικρά διηγήματα αφιερωμένα σε όλους αυτούς.