Η μετάφραση αυτού του βιβλίου κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1976. Η επανέκδοσή του τώρα, 34 χρόνια μετά, κρίθηκε απαραίτητη γιατί η αρχική έκδοση είχε εξαντληθεί από καιρό και δεν βρέθηκε στο μεταξύ κάτι ανάλογο, ελληνικό ή σε μετάφραση, να το αναπληρώσει. Ο Α. Ράποπορτ προέβλεψε τα οφέλη της γνώσης που καταργεί τα σύνορα του στείρου τοπικισμού και ανοίγεται σε παγκόσμιες σταθερές που χαρακτηρίζουν κάθε ανθρώπινη κοινωνία. Δείχνοντας μάλιστα ότι είναι εφικτή η παράλληλη αντιμετώπιση της πρωτόγονης, της παραδοσιακής και της σύγχρονης ανώνυμης αρχιτεκτονικής, συνέβαλε στην κατάργηση ξεπερασμένων στεγανών που αρνούνται τη συγγένεια ανάμεσα σε διάφορες κατηγορίες κουλτούρας. Αυτή είναι η ουσία της συνεισφοράς του. Η έκδοση συμπληρώνεται με την εκτεταμένη διερεύνηση της ανώνυμης αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, που επιχειρείται για πρώτη φορά, γραμμένη από τον Δημήτρη Φιλιππίδη, ακολουθώντας πιστά τη βασική λογική και τη δομή του βιβλίου του Ράποπορτ. Με αυτό τον τρόπο αξιοποιείται συνθετικά όλο το σχετικό υλικό που έχει συγκεντρωθεί από επιμέρους μελέτες της ελληνικής "λαϊκής" ή "παραδοσιακής" αρχιτεκτονικής διαχρονικά.