Η ενδέκατη ποιητική συλλογή Από εδώ, από αυτήν εδώ την άδικη άκρη του κόσμου του Αντώνη Κάλφα περιλαμβάνει 14 σκληρά, έκκεντρα λυρικά ποιήματα τα οποία επιμένουν να περιγράφουν αυτό που και σε προηγούμενα έργα του είναι ορατό: η αγάπη για τον τόπο, το μυστήριο του γενέθλιου χώρου από τη μια και από την άλλη ο έρωτας για τον άλλον. Θα μπορούσε να υποστηριχθεί πως το κεντρικό θέμα του ποιήματος «είναι η ελλειπτική περιγραφή του βασικού ανθρωπολογικού δίπολου, που σύμφωνα με τον ποιητή χαρακτηρίζει τον σημερινό σύνθετο και αντιφατικό κόσμο. Αφενός μεν της κακότητας (χαμέρπειας) και αφετέρου της ομορφιάς» (Νικόλαος Γραίκος). Κι αυτό γιατί ο Κάλφας «είναι μια ξεχωριστή, ανθρώπινη πολλαπλότητα, δημιουργός με λαμπερές δημοσιεύσεις υψηλής εγγραμματοσύνης» (Βασίλης Καραγιάννης). Εξετάζοντας το σύνολο της ποιητικής διαδρομής του Κάλφα, ο Ηλίας Κεφάλας υπογράμμιζε πως ο Αντώνης Κάλφας είναι «ο ποιητής της ανθρώπινης αναγκαιότητας για συλλογική θλίψη και ευφροσύνη, για κοινωνικότητα και αλληλεγγύη και, κυρίως, για ισόμοιρη αποδοχή του ηλιόλουστου της κάθε ημέρας. Οι πατρίδες των άλλων γίνονται πατρίδα δική του, η ανθρώπινη ιθαγένεια μέσω της ποίησης γίνεται οικουμενική και ενίοτε υπεργήινη, η νέα γλώσσα μια αρμαθιά πολυποίκιλων λέξεων με διακλαδισμένες καταγωγές από κάθε γωνιά της γης». Κι ύστερα πιο κάτω στον μακεδονικό ορίζοντα λελέκια --στην Πύδνα, στην Αιανή, στις Γούλες, στο Τρανόβαλτο— διακρίνεις τα σώματα στις βυζαντινές φωλιές του νερού κι ακούς μωρά στους καλαμιώνες της λίμνης να θηλάζουν στα πόδια της αιωνιότητας όσων αξίζει να αγαπηθούν