"... Όταν ένα δέντρο πεθαίνει της πείνας, οι γείτονες του τού δίνουν τροφή. Κανείς δεν ξέρει πώς γίνεται αυτό στην πραγματικότητα, απλά γίνεται. Οι θρεπτικές ουσίες θα ταξιδέψουν μέσα από τα λαγούμια που έχουν φτιάξει οι μύκητες από τις ρίζες ενός υγιούς δέντρου μέχρι το διπλανό του που πεθαίνει της πείνας... Τα δέντρα ζουν, όπως εσύ κι εγώ, πολλά χρόνια και γνωρίζουν τον κανόνα που πρέπει να τηρείται. Σ’ τον έχω πει πολλές φορές: να είσαι καλός άνθρωπος. Κοιμήσου τώρα, αγάπη μου. Αύριο θα είναι μια μεγάλη μέρα. Θα περάσουμε μια θάλασσα...". Ποιο είναι το νήμα που συνδέει τρεις άντρες, φαινομενικά άσχετους και άγνωστους μεταξύ τους; Ο Φαρούκ φεύγει ως πρόσφυγας με την οικογένειά του από τη Συρία, μια διαλυμένη από τον πόλεμο χώρα. Ο Λάμπι δεν μπορεί να ξεχάσει τον πρώτο του έρωτα, που του έχει αφήσει βαθιά σημάδια. Ο Τζον, βασανίζεται από το παρελθόν του όσο πλησιάζει προς το τέλος της ζωής του. Σημαδεμένοι απ’ όλα όσα αγάπησαν κι έχασαν, ψάχνουν μια πατρίδα, περνώντας τη δική τους - ήρεμη κι ανάβαθη άραγε;- θάλασσα. Μια από τις σημαντικότερες φωνές της σύγχρονης ιρλανδικής λογοτεχνίας, ο Ντόναλ Ράιαν εδραιώθηκε με έργα που προσεγγίζουν τη σύγχρονη ιρλανδική κοινωνία με αυθεντικότητα και λογοτεχνική πρωτοτυπία. Το "Από θάλασσα ήρεμη κι ανάβαθη" βρέθηκε στην μακρά λίστα για το βραβείο Booker του 2018 κι επιχειρεί να στρέψει το βλέμμα στον Άλλο, τον πρόσφυγα και τη θέση του στην κοινωνία. Οι τρεις ιστορίες, με έναν λόγο διεισδυτικό και σε σημεία ποιητικό, θα βρουν την συγκλονιστική ολοκλήρωσή τους στο τελευταίο μέρος του έργου. Ένα μυθιστόρημα για την απώλεια, την ελπίδα, την αγάπη και τις αόρατες συνδέσεις του καθενός μας με τους άλλους.