Η μετάβαση από τη φιλοσοφία στην πολιτική και την παιδεία είναι μετάβαση από την αλήθεια που γεννά η φιλοσοφία προς την αντίστοιχη αλήθεια που γεννά η πολιτική και η παιδεία. Χωρίς τη φιλοσοφία δεν νοείται η αληθινή νοηματοδότηση της πολιτικής και της παιδειακής δράσης. Τα παραπάνω αναδεικνύονται με όχημα τη σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη, η οποία προσεγγίζεται κριτικά. Πώς ορίζεται η αλήθεια; Μια για πάντα ή έχει διαφορετικό νόημα στις εποχές, τους λαούς και τους πολιτισμούς; Υπάρχει Μοίρα του Είναι; Υπάρχει πολιτική ευτυχία χωρίς προηγουμένως την ελευθερία, την αυτονομία, των ατόμων και των κοινωνιών; Έχουμε ανάγκη από φιλόσοφους-πολίτες; Ποιες θεμελιακές δυνάμεις ανάγουν την παιδεία σε καθολική παιδεία ανθρώπων χωρίς να την περιορίζουν σε χώρο απόκτησης δεξιοτήτων; Με ποιο τρόπο μπορεί να φωτιστεί η παιδειακή αλήθεια, ώστε να νοηματοδοτεί τη σύγχρονη πραγματικότητα του παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου; Στα παραπάνω ερωτήματα δίνονται απαντήσεις· όχι τελειωτικές αλλ’ ανοικτές σε διαρκείς καθορισμούς, με κιλλίβαντα τη διανόηση του Καστοριάδη και στο πλαίσιο της φιλοσοφικής δημοκρατίας και της διεποχιακής αγοράς, το κριτικό πνεύμα των οποίων υιοθέτησε ο εν λόγω νεοέλληνας φιλόσοφος.