Με επίταχτο καράβι φύγαμε όλοι μαζί και βγήκαμε στο Βόλο. Αυτός ήταν ο προορισμός μας. Μαζεύτηκαν εκεί οι καλοί του τόπου, βάλαν χρήματα, κι άλλοι, είδος. Μαζεύτηκαν οι καλοκυράδες και μας κάναν συσσίτιο. Ήρθε βοήθεια κι από την Αμερική· μας μοίραζαν άσπρο ψωμί που δεν είχε η αγορά. Δίναμε άσπρο ψωμί και παίρναμε δύο μαύρα· έτσι κονομιούμασταν. Σιγά-σιγά πιάσαμε και δουλειές. […] Γυρίσαμε πίσω. Πήγαμε πάλι στη Θεσσαλία. Βάλαμε καπνά στον Αλμυρό· δουλέψαμε όλοι, νέοι, γέροι, γυναίκες και παιδιά. Είχε όμως ελονοσία και μας θέρισε· πέθαναν οι μισοί. Ο τόπος μας ξεπάστρεψε. Κερδίσαμε πολλά, μα τί τα θες; […] Η παραπάνω μαρτυρία του πρόσφυγα Ευάγγελου Γκάλα που φιλοξενείται στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, περιγράφει το οδοιπορικό της οικογένειάς του και άλλων Μικρασιατών που εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλία. Αποτελεί μία από τις πολλές ενδεικτικές μαρτυρίες που αναδεικνύουν τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι πρόσφυγες κατά τα πρώτα χρόνια μετά την άφιξή τους στην Ελλάδα. Ο παρόν τόμος φιλοδοξεί να αναδείξει αυτές τις δυσκολίες σε τοπικό επίπεδο και με τον τρόπο αυτό να εντάξει την περίπτωση της Θεσσαλίας στην ευρύτερη συζήτηση γύρω από το προσφυγικό ζήτημα μετά το 1922.