Μ αυτό τον τίτλο εκδίδονται δύο κείμενα που χωρίζονται μεταξύ τους από μια μεγάλη χρονική απόσταση, το "Κυριαρχία και Σαμποτάζ" του Αντόνιο Νέγκρι, που εκδόθηκε το 1977 και οι "Νέοι χώροι ελευθερίας" που γράφτηκε από τους Νέγκρι-Γκουατταρί το 1984. Η αλλαγή της συγκυρίας και -συνακόλουθα- της οπτικής είναι σημαντική. Από την επίθεση του κοινωνικού εργάτη ενάντια "στον ουρανό", το ιταλικό κίνημα του ΄77, περνάμε στο εναλλακτικό κίνημα και την σύνθεση των υποκειμένων του 1984, από την επικείμενη πολιτική επανάσταση στην κατάκτηση "νέων χώρων ελευθερίας" και την υπεράσπισή τους απέναντι στο κεφάλαιο, και τη διεξαγωγή μιας μακρόχρονης πάλης. Από την αρνητικότητα της αυτοαξιοποίησης σαν σαμποτάζ της κυριαρχίας του κεφαλαίου, στην θετικότητα της οικοδόμησης και της πρότασης εναλλακτικών αποπειρών και οράματος. Όμως το κοινό έδαφος ανάμεσα στα δύο παραμένει, είναι το κοινό έδαφος της απόρριψης του σοσιαλ/καπιταλισμού και η αναζήτηση ενός κομμουνιστικού κινήματος ενάντια στη μισθωτή εργασία, ενάντια στο νόμο της αξίας που έχει μεταβληθεί σε νόμος της κυριαρχίας, για την οικοδόμηση ενός νέου μέτρου της ζωής και της παραγωγής, για την κυριαρχία των χρόνων της ζωής απέναντι στο χρόνο του κεφαλαίου. "Από το κόκκινο στο πράσινο", η πορεία του επαναστατικού κινήματος του 68 μέσα από αλλεπάλληλους μετασχηματισμούς, από τη φοιτητική και εργατική εξέγερση του 68- 70, στα αυτόνομα κινήματα της δεκαετίας του 70 και τα εναλλακτικά του 80.