Από τα μέσα περίπου του 18ου αιώνα Ελλάδα και Ινδία άρχισαν να απασχολούν έντονα το φαντασιακό της πνευματικής Ευρώπης και να διεγείρουν το θερμό ενδιαφέρον των ανθρώπων των γραμμάτων για τις σχετικές παραδόσεις. Έχουν γραφτεί πολυάριθμες και περισπούδαστες μελέτες με θέμα την πρόσληψη της αρχαιοελληνικής σκέψης και παιδείας και τη συμβολή τους στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πνευματικού πολιτισμού, όπως επίσης και σημαντικές εργασίες πάνω στην ανακάλυψη, μελέτη, προσοικείωση και αξιοποίηση της πνευματικής Ινδίας από τη Δύση κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες. Απουσιάζει, ωστόσο, παντελώς τόσο από την εγχώρια όσο και από τη διεθνή βιβλιογραφία μια μελέτη η οποία θα επιδίωκε να συναρμόσει σε ένα γενικό πανόραμα τα κατασταλάγματα των εν λόγω ερευνών που ιχνηλατούν την υποδοχή από το ευρωπαϊκό πνεύμα της πολιτισμικής κληρονομιάς των δύο ιστορικών χωρών. Η εκπόνηση και η έκθεση μιας τέτοιας εποπτικής επισκόπησης, που θα παραλλήλιζε τις δύο διαδικασίες δεξίωσης και θα αναδείκνυε τα σημεία προσέγγισης, όπου Ελλάδα και Ινδία απαντούν η μία την άλλη σε μια πολύμορφη και ποικίλων προοπτικών συνάντηση, υπήρξε ο κεντρικός στόχος του παρόντος βιβλίου.