[...] Το έργο απαρτίζεται από "δεκαεπτά σενάρια για το θέατρο". Καθεμιά από αυτές τις δεκαεπτά σκηνές (άλλες εξαιρετικά σύντομες και άλλες με εκτενέστατους διάλογους) εξετάζει και μία διαφορετική πλευρά μιας γυναίκας που ονομάζεται Άννα (επίσης Άνυα, Άννυ, Άνιουσκα, Αννούλα) και η οποία παραμένει μια γυναίκα-αίνιγμα. Η Άννα είναι ο παραλήπτης μιας σειράς τηλεφωνικών μηνυμάτων, είναι θύμα εμφυλίου πολέμου, είναι μια σούπερ-σταρ, είναι τουριστική ξεναγός, είναι αυτοκίνητο, είναι διεθνής τρομοκράτης, είναι ιδιοφυής φυσικός, είναι εικαστικός καλλιτέχνης, είναι το νεκρό παιδί ενός πρόσφυγα, είναι θύμα των εξωγήινων, είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας, είναι πορνόσταρ κ.ά. Κατά τη διάρκεια του έργου, μιλούν για εκείνη οι γονείς της, κριτικοί τέχνης, ανακριτές κι ερευνητές, συνοριακοί φύλακες, καλλιτέχνες, εραστές και φίλοι. Σε γεωγραφική κλίμακα, η Άννα υπερπηδά τον πλανήτη, διασχίζοντας τις πιο μακρινές ηπείρους και περνώντας από πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Η ηλικία της κυμαίνεται μεταξύ 15 και 40 ετών. Η ταυτότητα της εκτείνεται σ ένα τρελό εύρος μεταξύ φτηνού τσιγάρου και ομοφυλόφιλης γυναίκας. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)