Αντί για εισαγωγή ξεκινάω τη βιογραφία του Άρη Ν. Πουλιανού, με την παραπάνω διήγηση - περιγραφή από τα παιδικά τον χρόνια. Με συνεπήρε αμέσως και με συγκίνησε από την πρώτη φορά που την άκουσα. Εξάλλου έτσι ένιωσα όλα τα χρόνια κοντά του, ότι δηλαδή στη ζωή του πάντα τραβούσε ένα κρόκο. Και τώρα στα 80 του τον ίδιο κρόκο τραβάει παλληκαρίσια κι ας του στέκονται εμπόδιο κάποιοι σπουδαιοφανείς, που μάταια προσπαθούν να κλέψουν λίγη από τη δόξα και τη λεβεντιά του Άρη. Μια και θ ασχοληθούμε με τη ζωή ενός ανθρωπολόγου, θα πάμε πίσω στις ρίζες του, με παρόμοιο τρόπο που κι εκείνος ερευνά τις απαρχές του ανθρώπινου γένους. Ο ανθρωπολόγος βέβαια φτάνει κάμποσα εκατομμύρια χρόνια πριν. Εμείς θα πάμε πίσω μερικούς μόνο αιώνες, ξετυλίγοντας το γενεαλογικό του δέντρο, θα εξερευνήσουμε το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε και ανδρώθηκε, αυτό που τον επηρέασε στα πρώτα του βήματα. Περπατώντας μαζί το μονοπάτι της ζωής του, θα κάνουμε κοινό μας κτήμα το τεράστιο επιστημονικό του έργο που τίμησε την Ελλάδα και την ανέβασε ακόμα περισσότερο. Για τον Άρη έχω ακούσει πολλές αφηγήσεις από φίλους, συνεργάτες, αλλά και συγγενείς όπως τον Δημήτρη και τον Αλέξη Πουλιανό, από τους γονείς του, αλλά και από τον ίδιο. Έτσι, δεν είναι λίγα αυτά που έχω να εξιστορήσω, μαζί βέβαια και με όσα έχω "τραβήξει" μισό αιώνα κοντά του. (από τον πρόλογο του βιβλίου)