Σύμφωνα με τους ιερείς της αρχαίας Ρώμης, το πέταγμα των πουλιών από τα αριστερά προς τα δεξιά ήταν κακός οιωνός. Ένα αριστερό πέταγμα από την πρώτη κιόλας σελίδα, η ζωή της Χριστίνας. Ομολογεί στην κόρη της τον φόνο που διέπραξε και αφήνει στα χέρια της τη συνέχεια της ζωής τους, την αποκάλυψη ή όχι του τέλειου εγκλήματος. Ιστός αράχνης τα γεγονότα που διηγείται, αιχμαλωτίζουν μέσα τους έναν ποταμό αλήθειες, μια θάλασσα ενόχους. Με λέξεις-λεπίδες, κατακρεουργεί τα ίδια της τα συναισθήματα αλλά και όλων εκείνων των ανθρώπων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αναπόδραστη δολοφονία την ανεξιχνίαστη, παραδεχόμενη πως, αν και πάσχει από εκ γενετής προσήλωση, κατάφερε να δραπετεύσει ακριβώς τη στιγμή που η μοιραία αρρώστια θα σκότωνε την ίδια. Η συγκλονιστική συνέχεια του πρώτου βιβλίου της συγγραφέως "Μέχρι το πέμπτο σκαλοπάτι", στην οποία ο καθένας θα αναγνωρίσει κομμάτια της ψυχής του. Γιατί, όπως η κεντρική ηρωίδα αναφέρει, "στην αλλοπρόσαλλη πορεία του καθενός από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, ρίχτηκε μια ζαριά από έναν θεό χωρίς όνομα, ο οποίος μάλλον ήθελε να διασκεδάσει την ανία του". Με γραφή λυρικά ερωτική και ταυτόχρονα σκοτεινά οργισμένη, διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα ενώ δεν είναι, αναζητώντας τον νεκρό και όχι τον δολοφόνο.