Ο λόγος, ενδιάθετος και έναρθρος, ως νους και σκέψη, ιδέα και διανόημα, ως κίνημα ψυχής και στοχασμός, ως συναίσθημα και όραμα, ως πίστη και ελπίδα, ως αγωνία, και λύτρωση, ως τραγωδία και κάθαρση, ως μύθος και ιστορία, ως γνώση και αλήθεια, ενσαρκώνεται στα λεκτικά σύμβολα, τις λέξεις, που είναι φορείς ιδεών με τη δική τους αντίστοιχη φωνητική ή εικονική διάσταση.
Το σύνολο αυτών των συμβόλων αποτελεί τη γλώσσα. Η γλώσσα δεν είναι τυχαίο άθροισμα λέξεων, δίκην "λίθων, πλίνθων, κεράμων και ξύλων ατάκτως ερριμμένων". Είναι η ενσαρκωμένη σκέψη, μορφοποιημένα αισθήματα και διανοήματα διαπλεγμένα βάσει σταθερών νόμων. Η γλώσσα έχει τη δομή της, όπως και τα στοιχεία του λόγου, οι λέξεις. Και δεν είναι απλό όργανο του λόγου, αλλά ο ίδιος ο λόγος. Είναι πνευματική ουσία και δύναμη το ίδιο το ανθρώπινο πνεύμα δίαυλος επικοινωνίας με τον κόσμο. Με αυτή το πνεύμα εσωτερικοποιεί τον εξωτερικό κόσμο. Το ακατάληπτο και απρόσιτο το κάνει καταληπτό και προσιτό το κατακτά θέτει σε τάξη τα όντα, αισθητά και νοητά, τις ιδιότητες και σχέσεις των πραγμάτων και τους νόμους που τα διέπουν.