Διατρέχοντας την ιστορία της ελληνιστικής και ρωμαϊκής σκέψης, ο Pierre Hadot προσεγγίζει μια σειρά από μείζονα ουσιαστικά και μεθοδολογικά ζητήματα: το φαινόμενο του φιλοσοφείν στην Αρχαιότητα, όπως προκύπτει από τα κοινά χαρακτηριστικά των φιλοσοφικών σχολών, τις πνευματικές ασκήσεις, εγγενείς στην πρόσληψη της φιλοσοφίας ως επιλογής και τρόπου ζωής του φιλοσόφου, τη στενή σχέση των φιλοσοφικών κειμένων με την παιδευτική διαδικασία και τον προφορικό λόγο γενικότερα, την παρακολούθηση της τύχης, διαμέσου των εποχών, ορισμένων φιλοσοφικών έργων, θεμάτων και αξιωμάτων. Σκιαγραφεί έτσι μια γενική προοπτική για την προσέγγιση και κατανόηση του συνόλου της ιστορίας της αρχαίας φιλοσοφικής σκέψης και αφήνει να διαφανούν οι πνευματικές στάσεις τις οποίες η σκέψη αυτή εισηγείται ακόμα και σήμερα, πέρα από το μυθολογικό ή κοινωνιολογικό περίβλημά της.