Μια ανάμνηση είναι το λεύκωμα που κρατάτε από τον τόπο που, θαρρείς, όλο ξαναγεννιέται η Αθηνά, οι Μινωίτες ή οι Μυκηναίοι ή οι Δωριείς, που ξεπετάγονται μέσα απ τα βαθιά γαλανά νερά και τα επιβλητικά αρχαία κέντρα, θρησκευτικές εικόνες, λατρείες, μύθοι, χρησμοί, πολιτισμός, κύματα και άνθια. Μια χώρα, όπως η Ελλάδα, προσέφερε έναν πραγματικό και συμβολικό πλούτο και δίδαξε επιστήμη, τεχνική, φιλοσοφία, πολιτική και ένα μέτρο, που είναι ολόγιομο από τους χυμούς της ζωής. Άνθρωποι, ημίθεοι, θεοί, ενορχήστρωσαν μαγευτικούς μύθους, έχτισαν λαμπρές πόλεις, ιερά, θέατρα, αγορές, ενεπλάκησαν σε γεγονότα -μικρά και μεγάλα- και αποτύπωσαν ύψιστες στιγμές σε μια μοναδική ισορροπία του εφήμερου και του αιώνιου, του οικουμενικού. Οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τον κάθε θεό τους σε τόπο που φρόντιζαν να ταιριάζει στα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητές του. Κανένας φυσικός περίγυρος δεν ήταν τυχαίος. Τα τοπία αναδεικνύουν την ομορφιά και τη δύναμη των θεών που τα διάλεγαν για κατοικίες τους. Τοπία γαλήνια ή αυστηρά, μεγαλειώδη ή ειρηνικά, βουκολικά ή θαλασσινά, τοπία θεϊκά σε θεϊκούς τόπους. Είναι ο χορός που μας συντροφεύει σήμερα. Είναι "ο αιώνιος χορός της Ελλάδας".