"Ήλιος πνευματικός, το Όρος το Άγιον, και πέριξ αυτού τα φωτόμορφα συγκροτήματα τού νοητού της Εκκλησίας στερεώματος. Θεία παρεμβολή της Βασιλίσσης των Αγγέλων, επί κούφων νεφελών καθεζομένης και εκείθεν απλούσης την επισκίασιν Αυτής επί το προστατευόμενον Όρος" (Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης) Ιδιαίτερα η Αγιορείτικη έρημος σε κάνει να μεθάς από την ευωδία της Χάριτος, κάθε φορά που τολμάς να ζήσεις έστω και για λίγο εκεί. Και όταν φεύγεις από εκεί, όσο απομακρύνεσαι από αυτή, τόσο περισσότερο την κουβαλάς μέσα σου. Την αισθάνεσαι ως έπαλξη ελευθερίας, πού καταρτίζει ολοκληρωμένες πνευματικές προσωπικότητες, με πεφωτισμένη κρίση και δύναμη αντιστάσεως, που θα υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας εκεί που προσβάλλεται η έμψυχη εικόνα του Θεού. Ειπώθηκε ότι το Άγιον Όρος κυρίως είναι αυτό που δεν φαίνεται. Έτσι, θεωρώ πως αυτό το αθέατο όρος είναι δύσκολο πολύ να μεταφερθεί και να φανερωθεί η αξία του και η προσφορά του. Επομένως, η προσπάθεια να εισχωρήσουμε στα βαθύτερα της Αθωνίτικης Βιγλιώτικης ησυχαστικής ζωής, αποτελεί ένα τολμηρό εγχείρημα. Σκληρή, απόκοσμη, και φτωχιά φαίνεται εκ πρώτης όψεως η Βίγλα, αλλά υπερπαραγωγική σε καρπούς αρετής και αγιότητας αναδεικνύονταν πάντοτε, όπως το επιβεβαιώνει η μακραίωνη ιστορία της.