Ταξίδια ατέλειωτα σε στεριά και θάλασσα, ταξίδια του μυαλού και της ψυχής, διαδρομές με κομμένη την ανάσα, με πόνο, παράπονο, αλλά και χαρά, δικαίωση, λύτρωση πορεία σταθερά επί της ευθείας κι άλλοτε στο σκοτάδι, στα κρυφά, φορτωμένη άνομα παραστρατήματα...rnrnΤαξίδια ατέλειωτα με όνειρα κι αγάπη όνειρα πολλά, φωτεινά, που σμίγουν με τη ζωή, κάνοντάς την μ΄ όνειρο να μοιάζει. Όνειρα σταματημένα που, σαν σε θαύμα, τόσο απρόσμενα ξαναβρίσκουν καινούργιο ρυθμό κι άλλα λαβωμένα, χωρίς ελπίδα ανάστασης. Αγάπη ζωντανή για μια ζωή με θέρμη νιότης, αλλά κι αγάπη που ποτέ δεν φώναξε τ΄ όνομά της στης ζωής το προσκλητήριο ή το ψιθύρισε χωρίς ν΄ ακουστεί, παίρνοντας μια ασήκωτη, επώδυνη απουσία.rnrnΌλα αυτά περασμένα στην ίδια πάντα κλωστή, μιας και οι τόποι, οι εποχές, οι συνθήκες μπορεί ν΄ αλλάζουν, όχι όμως και το μέσα του ανθρώπου, που στους αιώνες "θα διψάει για ουρανό" μ΄ όποιο κόστος. Γιατί πώς αλλιώς; "Είναι πικρή η ζωή χωρίς φτερά και πετάγματα."rnrnΜ΄ όλα αυτά κι άλλα τόσα, αξίζει τον κόπο να ζει κανείς και.., "κάτι θα γίνει, δεν μπορεί, η ζωή ποτέ δεν περιφρόνησε τους εραστές της."