-...

Όλες αυτές οι ατέλειωτες βόλτες στον πλανήτη, αυτές οι γειτονιές, αυτές οι σκέψεις που γίναν ψίθυροι, αποτυπώματα στα σώματά μας, τατουάζ ,ιστορίες φίλων αλλά και τυχαίων, που δεν μιλήσαμε αλλά τους νιώσαμε, σε μια ουρά, σ’ ένα στενό με γκράφιτι, σ’ αυτές τις σύγχρονες φαβέλες πώς να περιγράψεις το αλλόκοτο, τη σημασία των αντικειμένων στις πιο κρίσιμες στιγμές; Κάποια λεμόνια που κύλησαν δίπλα σ’ ένα κορμί που καίγεται, σκηνές σινεμά, ένα αφηγηματικό installation με καταιγιστική δράση, είκοσι μία μικρού μήκους ταινίες, με μια γλώσσα άμεση που πυροβολάει, σε κάνει να θες να ρισκάρεις, να σταματήσεις να μετράς, να κατεβάζεις App, να προσπαθήσεις να της μιλήσεις τελικά....

Πώς να περιγράψεις το αλλόκοτο, τις συμπτώσεις, τη σημασία των αντικειμένων στις πιο κρίσιμες στιγμές; Σκηνές σινεμά, είκοσι μία μικρού μήκους ταινίες, ένα αφηγηματικό installation με καταιγιστική δράση, με μια γλώσσα που σε κάνει να θες να ρισκάρεις, να σταματήσεις να μετράς, να κατεβάζεις app, να προσπαθήσεις να της μιλήσεις τελικά...

Όταν τα ακροδάχτυλα ανατινάζονται στα πληκτρολόγια, αρκεί ένα άγγιγμα, ένα χάδι, για να νιώσεις, να θυμηθείς...