Θάλασσα... Έρωτας... Μοναξιά... Ξενιτιά... Νοσταλγία... Ελπίδα Ένας ατέλειωτος χορός κάτω από τη βροχή. "Βαριά νέφη είχαν καλύψει το νυχτερινό ουρανό προμηνύοντας μπόρα δυνατή. Φεύγει αλύπητα ο καιρός και δε θέλω να θαμπώσει μέσα μου η εικόνα σου... είσαι εδώ... κι ας μη με πιστεύει κανείς... δεν πειράζει. Μια σταγόνα βροχής έπεσε στο πρόσωπό του... Το κόκκινο μαντήλι σου ακόμα κρατά το χρώμα του, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το έχω στο λαιμό δεμένο, το αγγίζω, καίγομαι ολόκληρος... μα θυμάμαι." BARSAAT Σε περιμένω κι αντηχούν τα πολύχρωμα βραχιόλια στα χέρια μου σαν χορεύω για σένα κάτω απ του ουρανού τα νέφη. Θα ρθεις το νιώθω... Μια λέξη μόνο... Barsaat... την ώρα της βροχής... Barsaat... κι ο χορός δεν σταματά...