«Να συνηθίζεις να θεωρείς ότι ο θάνατος δεν είναι τίποτα για μας· γιατί κάθε καλό και κακό βρίσκεται στην αίσθηση· και ο θάνατος είναι η στέρηση της αίσθησης. Επομένως, η αντίληψη πως ο θάνατος δεν είναι τίποτα για μας, κάνει τη θνητότητά μας απολαυστική, όχι επειδή προσθέτει άπειρο χρόνο, αλλά επειδή αφαιρεί τον πόθο της αθανασίας. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα το φοβερό στην ζωή γι’ αυτόν που έχει πλήρως συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει τίποτα το φοβερό στο να μη ζει· επομένως είναι επιπόλαιος αυτός που λέει ότι φοβάται τον θάνατο, όχι γιατί θα λυπηθεί όταν αυτός έρθει, αλλά γιατί λυπάται περιμένοντάς τον. Γιατί λυπάται χωρίς λόγο περιμένοντας αυτό που, όταν παρουσιαστεί, δεν ενοχλεί. Ο θάνατος λοιπόν δεν είναι το πιο φρικιαστικό από τα κακά για μας, επειδή βέβαια, όταν υπάρχουμε εμείς, δεν υπάρχει ο θάνατος· και όταν έρθει ο θάνατος, δεν θα υπάρχουμε εμείς.»