Η ενασχόληση με τη Λογική είναι πάντα επίκαιρη, εφόσον αυτή αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της γενικής παιδείας, αλλά και συνδέεται άρρηκτα με τη γλώσσα, την επικοινωνία και τη Ρητορική. Στην παρούσα μελέτη γίνεται λόγος για τις Βασικές Αρχές της Αριστοτελικής Τυπικής Λογικής, η οποία απαρτίζεται από τις Εννοιες, την Κρίση/Πρόταση και το Συλλογισμό. Αναμφισβήτητα μεγάλη και διαχρονική είναι η σπουδαιότητα όλου του αριστοτελικού Οργάνου για την αρχαιότητα, τα μεταγενέστερα χρόνια αλλά και σήμερα. Η Λογική ανέκαθεν αποτελούσε απαραίτητη φιλοσοφική προπαιδεία, η οποία συμβάλλει στο να κατανοήσουμε πως λειτουργεί η συνείδηση, καθώς και πως ο νους λειτουργεί και επεξεργάζεται κρίσεις και έννοιες, αλλά και πως κατορθώνει να συλλογιστεί και να αποδείξει, καταλήγοντας σε συμπεράσματα. Η Λογική αφορά στη διερεύνηση και διατύπωση όρων του ορθώς διανοείσθαι. Μάλιστα οι αρχαίοι Έλληνες με τον όρο λόγο θεωρούσαν δύο πράγματα τη σκέψη και τη γλώσσα, που είναι ο φορέας της σκέψης και εκφράζεται με τις λέξεις, οι οποίες, σύμφωνα με τον Leon Brunschvicg "μεταφέρουν μαζί τους από το ένα πνεύμα στο άλλο, τη ζωντανή σκέψη από την οποία βγήκαν, και ανασταίνουν την άμεση ενάργειά της".