Η μεγάλη δυσκολία της φωτογραφίας είναι ότι συνιστά την απόλυτη αφαίρεση μέσα από την πιο συγκεκριμένη απεικόνιση. Αυτό, σε συνδυασμό με τη ριζωμένη μέσα μας αντίληψη ότι αποτελεί το επίσης απόλυτο εργαλείο για την καταγραφή της μνήμης, είναι αρκετό για να φέρει σε αμηχανία οποιονδήποτε φωτογράφο. Ο Βασίλης Γεροντάκος με απαράμιλλη φυσικότητα κινείται ανάμεσα σε αυτές τις συμπληγάδες και πετυχαίνει την καταγραφή των αναμνήσεων με την αφαιρετική δύναμη των ονείρων. Αυτό που κάνει τη δουλειά του ιδιαίτερα ελκυστική και ενδιαφέρουσα είναι ότι πείθει τον θεατή (χωρίς αυτό να είναι αναγκαστικά αλήθεια) πως κατευθύνει τον φακό του και οργανώνει το κάδρο του αδιαφορώντας για το παραπάνω πρόβλημα, το οποίο όμως με τόση επιτυχία ξέρει να λύνει. Οι λεπτομέρειες που συνθέτουν το φωτογραφικό του θέμα είναι ταυτόχρονα εικαστικά ευρήματα και ψήγματα της καθημερινότητας του. Γι αυτό και είναι αδιάφορο αν απεικονίζουν γνωστά του πρόσωπα, κτίσματα, φύση ή χρωματικές κηλίδες, μια και όλα μαζί μοιάζει να συνθέτουν τις συνεχείς περιπλανήσεις του βλέμματός του. Ο Βασίλης Γεροντάκος ανακαλύπτει και αποκαλύπτει τη μοναδική ιδιότητα της φωτογραφίας να καταγράφει με ακρίβεια εκείνες τις φευγαλέες σκέψεις και αισθήσεις που ξεκινούν από τα μάτια μας για να καταχωνιαστούν πάραυτα στο ασυνείδητο μας. Γι αυτό και μπορεί κανείς να δει τις φωτογραφίες του ανακατωμένες, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος, άσχετα από τις απεικονίσεις τους και από το χρώμα τους ή τις σκιές τους, συνδεδεμένες μόνον από την περίεργα πειθαρχημένη και επαναλαμβανόμενη φόρμα τους. Ταυτόχρονα όμως αυτές οι άτακτα ριγμένες εικόνες του κτίζουν μια νέα σύνθεση του κόσμου που ξέρουμε, κάτι που μας προτρέπει να απελευθερώσουμε και το δικό μας βλέμμα και τα δικά μας όνειρα. Αυτό εκπληρώνει ένα ακραίο ζητούμενο της τέχνης. Να συγκινήσει αλλά και να εμπνεύσει. Πλάτων Ριβέλλης