Σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων ο συγγραφέας συνεχίζει ν αναμετράται με τη μνημονική περιπλάνηση στον ίδιο γνωστό και απέραντο χώρο, όπου αλλοδαποί και ντόπιοι, παραβιάζοντας ως νοοτροπία και στάση ζωής την αρχαία αίγλη του τόπου, υποτάσσονται στη μοίρα τους εντασσόμενοι σε ζωντανές ιστορίες. Μια βόλτα στην παραλία της Ελευσίνας πριν την απόσπαση του ήρωα σ ένα ελληνικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης μας χαρίζει χαρακτήρες που αναμετρούνται καθημερινά με τη σκιά μιας μονότονης ζωής, στην Ελευσίνα, στον Σκαραμαγκά, στη Λίμνη Κουμουνδούρου και στον Ασπρόπυργο. Η πλαστή μνήμη, ταλαντευόμενη από τον θάνατο στην άσφαλτο ενός νεαρού μέχρι τις ιστορίες ενός καναρινιού και ενός παπαγάλου, ενταγμένες σε οικογενειακές αφηγήσεις, μεταφέρεται μοναδικά στον μίζερο δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο της σύγχρονης εκπαίδευσης. Στη συνέχεια ο ήρωας περιφέρεται στα σοκάκια της Κωνσταντινούπολης, περιγράφοντας τη ζωή ενός καθηγητή που έρχεται αντιμέτωπος με κρυφές χριστιανικές παραδόσεις μέσα στον ερεβώδη χώρο του Ισλάμ. Συνεχίζοντας καταγράφει την ιστορία μιας φιλικής παρέας, αποτελούμενης από ανθρώπους μοναχικούς και ασυμβίβαστους, με πάθη κι ερωτικές εμμονές, που βρέθηκαν στην ίδια πόλη. Ο συγγραφέας κάνει ένα διάλειμμα με ένα κείμενο που εκτινάσσεται, θαρρείς, στο απώτερο διαστημικό μέλλον, περιγράφοντας μια κοινωνία όπου οι κινήσεις των κατοίκων εποπτεύονται με πανίσχυρες ακτίνες φωτός που εκπέμπει ένας πανίσχυρος ανιχνευτής. Η συλλογή κλείνει με δύο ευτράπελες αφηγήσεις ενός παιδιού που ζει στη Μάνδρα Αττικής τη δεκαετία του 60, τότε που, σύμφωνα με το μότο του συγγραφέα, οι άνθρωποι ήταν χαρακτήρες, συνδέοντας έτσι με θαυμαστό τρόπο δύο ιερούς τόπους τόσο δοκιμασμένους, το Θριάσιο Πεδίο και την Κωνσταντινούπολη.