"Νομίζω πως συνόψισα κάποτε τη στάση μου απέναντι στη φιλοσοφία όταν είπα "Η φιλοσοφία στην πραγματικότητα θα έπρεπε να γράφετε σαν να επρόκειτο για ποιητική σύνθεση". Λούντβιχ Βιττγκενσάιν Αν ο Βιττγκενστάιν μελέτησε τα ίδια ζητήματα που απασχολούσαν και τους άλλους αναλυτικούς φιλοσόφους -τη φύση της λογικής, τα όρια της γλώσσας, την ανάλυση της σημασίας- τα κείμενα του χαρακτηρίζονται από μια ιδιότυπη ποιητικότητα που δε συναντάται σε άλλους. Η υφολογική αυτή ιδιαιτερότητα επιτείνει τα ερωτήματα σχετικά με το πώς πρέπει να προσεγγίσουμε τα έργο του. Στη ρίζα της σκέψης του Βιττγκενστάιν, όπως υποστηρίζει ο Ray Monk, βρίσκονται η επιδίωξη του να αντισταθεί στον επιστημονικό της σύγχρονης εποχής και η πρόθεση του να επιμείνει στην εγκυρότητα και στην αυτονομία μη επιστημονικών τρόπων κατανόησης. Το είδος της κατανόησης που επιζητούμε στη φιλοσοφία, σύμφωνα με το Βιττγκενστάιν, συγγενεύει με εκείνο που επιζητούμε όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε έναν άνθρωπο, ένα έργο μουσικής ή ακόμα και ένα ποίημα. Στο βιβλίο περιέχονται αποσπάσματα από το "Tractatus Logico-Philosophicus" και από άλλα κείμενα του Βιττγκενσάιν, που εκδόθηκε μετά το θάνατό του, όπως οι "Φιλοσοφικές έρευνες", το "Μπλε και το καφέ βιβλίο" και τα "Τελευταία γραπτά περί της φιλοσοφίας της ψυχολογίας". "Ο βιογράφος του Βιττγκενσάιν μας παρουσιάζει την καλύτερη δυνατή εισαγωγή στο έργο του μεγάλου φιλοσόφου, που πίστευε πως "η φιλοσοφία θα πρεπε να γράφεται σαν ποιητική σύνθεση"".