«Ανοίγω το παράθυρο. Ταξίδια μού φέρνουν τα χειρόγραφα πίσω. Στρίβουν τα λόγια μου δεν μου αρκούν. Ανοίγω καινούργιους λογαριασμούς με ανθρώπους και τόπους. Δεν λένε να κλείσουν. Όσο να ’ρθούνε τα πρόσωπα στο φως γυρνάνε τα χρόνια Τα ποιήματα γραφτήκαν ανάμεσα 1965 και 1977. Θα έπρεπε να βγούνε νωρίτερα, όπως αίφνης με μια σπρωξιά κλείνεις την πόρτα κατάμουτρα στη νύχτα μην μπει το σκοτάδι στον ύπνο των πουλιών. Ένα φως βρέχει στα φύλλα. Πάμε Υ.Γ. Τα όνειρα που συνοδεύουν και υποστηρίζουν τα ποιήματα, με επισκέφθηκαν κατ’ ὄναρ* σε διαφορετικούς τόπους και διαφορετικές εποχές καταγράφτηκαν επί τόπου με την αφύπνιση του ονειρευτή και παρουσιάζονται εδώ στην αρχική τους την πρώτη μορφή.» (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)