Κατά τις διάφορες μυήσεις ο μαθητής προσκυνεί τρεις φορές τον βωμό και τον Λάμα και προσεύχεται γονατιστύς: "Ικετεύω εσάς όλους τους Βούδδες και Μποντισάτβα των δέκα κατευθύνσεων, μη με λησμονείτε! Διδάσκαλοι, σας ικετεύω, μη με λησμονείτε! Εγώ, που το όνομα μου είναι... απ αυτή τη στιγμή και ως το φωτισμό μου, καταφεύγω στο Λάμα, καταφεύγω στο ντάρμα, καταφεύγω στη σάνγκα". Μ αυτόν τον όρκο ο μαθητής δένεται με τα τρία "πολύτιμα πετράδια", τον Βούδδα, το ντάρμα (τη διδαχή) και τη σάνγκα (την κοινότητα). Και τα τρία διαλύονται στον Λάμα σε μια ενότητα: Το πνεύμα του Λάμα γίνεται για τον μαθητή ο αφυπνισθείς Βούδδας, οι λόγοι του αποτελούν το ντάρμα και η εξωτερική του μορφή τη σάνγκα.