Ο ήρωας του έργου, καθηγητής της Φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο, συγκλονίζεται όταν βλέπει να τον επισκέπτεται στο γραφείο του η Στεφανία, μια φοιτήτριά του εκπληκτικά όμοια στην εμφάνιση με τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, τη γυναίκα που τον σημάδεψε προτείνοντάς του το τελευταίο(;) αθέατο χαράκωμα. Η επίσκεψη βιώνεται από τον καθηγητή ως (αιώνια) επιστροφή μιας κρίσιμης αλλά καταδικασμένης να ξαναχαθεί υπαρξιακής ευκαιρίας, ενώ από την κοπέλλα ως αρχική πράξη μιας ερωτικής προσέγγισης που υπόσχεται την επαφή με το ιδανικό. Κατά την εξέλιξη αυτού του συναρπαστικού χρονικου και ενώ η συγγένεια της νέας γυναικείας μορφής με την μοιρία όμοιά της που επιστρέφει αποδεικνύεται ολοένα και πιο αγωνιώδης, ο άντρας επιβεβαιώνει το δραματικό χαρακτήρα μιας αναπόφευκτης επιλογής: από τη μια πλευρά, η αφύπνιση των ιχνών μιας ματαίωσης μέσα στην πρό(σ)κληση του παρόντος, υπό το πρόσχημα της επανάληψης. Από την άλλη πλευρά, το δέλεαρ μιας νέας δυνατότητας του έρωτα, η οποία ανθίζει μέσα στο αγνό θηλυκό πρόσωπο της επανόδου. Πως θα χειριστεί τη ζωή του ο καθηγητής της Φιλοσοφίας; Παναγιώτης Δόικος Επ.Καθηγητής της Φιλοσοφίας Α.Π.Θ.