Όλοι γυρεύουμε τον "άνθρωπό μας". Όλοι ψάχνουμε το μεγάλο έρωτα. Όλοι νιώθουμε ανικανοποίητοι, γιατί όλο και περισσότεροι νιώθουμε μόνοι. Ο Δημήτρης έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, αλλά είναι μόνος και άδειος μέσα του. Αναζητεί το χαμένο όραμά του στην πίστη. Μπαίνει στο Άγιο Όρος να δοκιμαστεί. Η Αντιγόνη έρχεται από το πουθενά, καθώς είναι παιδί αγνώστων γονιών, αλλά ζει στην καθημερινότητα. Μα δεν ησυχάζει με συνηθισμένους έρωτες. Ψάχνει τον άντρα-αέρα που θα φουσκώσει τα πανιά της. Η συνάντησή τους στο σήμερα μοιάζει άκαιρη. Γι αυτό και είναι θυελλώδης. Δύο μόνοι μαζί δεν είναι μόνοι. Ταξιδεύει ο ένας στη μοναξιά του άλλου. Ο άντρας είναι ο ουρανός και η γυναίκα η θάλασσα. Είναι καταδικασμένοι, άραγε, να ρίχνουν ο ένας το χρώμα του στον άλλον χωρίς ποτέ να μπορούν να γίνουν ένα; Ο Δημήτρης και η Αντιγόνη κάνουν τη "θύελλα του έρωτα" οδηγό ζωής. Μα οι παραισθήσεις του μυαλού φωνάζουν "τρέξε να ξεφύγουμε" -για να σκλαβωθούμε στην προσωπική μας μοναξιά; Υπάρχει ίσως κρυμμένο, κάπου, αυτό που θα τους κάνει να πουν ο ένας στον άλλον "Δεν υπάρχει ελευθερία μακριά σου;"