"O τρομοκρατικός ήχος των βομβαρδιστικών "Στούκας", ενωνότανε με το θλιβερό χλιμίντρισμα των αλόγων που σκοτώνονταν ή τραυματίζονταν, με τις εκρήξεις των βομβών, τις καταρρεύσεις των κτιρίων, τον πανικό των ανθρώπων που έτρεχαν να προστατευτούν (όταν οι βομβαρδισμοί μάς πετύχαιναν στα χωράφια, τρέχαμε να καλυφτούμε μέσα στα στάχυα, αλλά πώς να γλιτώσεις από τα "Στούκας", που έφταναν μέχρι και τριάντα μέτρα από τη γη - πολλά κορμιά έπεσαν, πολύ θανατικό) ένας αλλόκοτος ορυμαγδός, μια κόλαση. Άνθρωποι, άλογα, κομμάτια λιμανιού και πλοίων, όλα μια παράξενη αιματηρή μάζα. Εμείς προσπαθούσαμε να αμυνθούμε με... τουφέκια!" Μια οικογένεια απλών ανθρώπων από την Αλόννησο, η οικογένεια Αθανασίου, αφηγείται απλά και λιτά την πολιτική και κυρίως την ανθρώπινη διαδρομή της από την προπολεμική μέχρι και τη μετά τη δικτατορία περίοδο, μέσα από τα μονοπάτια των σκοτεινών περιόδων της εποχής εκείνης. Πόλεμος, αντίσταση, στρατόπέδα συγκέντρωσης, μετεμφυλιακά σκοτάδια, Μακρόνησος, δικτατορία, διώξεις και βασανισμοί λειτουργούν ως σκηνικό για να αναδειχτούν οι γνήσιες αρετές του αλτρουϊσμού, της ανιδιοτέλειας, του αγώνα για το κοινό καλό, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, αξίες που σιγά-σιγά και οδυνηρά μπαίνουν στο ...μουσείο της σύγχρονης ιστορίας. Ένα "μάθημα" ανθρωπισμού και θυσίας που δικαιώνει την ουσία του ανθρώπου.