Στον παρόντα τόμο, που περιλαμβάνει δέκα μελετήματα, διερευνώνται θέματα πολλαπλώς ενδιαφέροντα - εφόσον άλλωστε αναφέρονται σε κορυφαίους νεοέλληνες ποιητές. Η ιδιαίτερη σχέση του Κάλβου με τη θάλασσα, οι λόγοι της διαχρονικής παρουσίας του Σολωμού και το μοτίβο της σιγής κατά τη θεία επιφάνεια στην ποίησή του, οι ποικίλες εκφάνσεις του λυρισμού του Παλαμά και η "επιβίωση" του ποιητή σε έναν εκπρόσωπο της γενιάς του 70, τον Λευτέρη Πούλιο, το μείζον θέμα της ποιητικής συνείδησης του Καβάφη και η αμφιλεγόμενη θρησκευτικότητα του Σεφέρη είναι κατά σειρά τα αντικείμενα της έρευνας στα επτά πρώτα μελετήματα. Στα επόμενα τρία κείμενα η έρευνα μετατοπίζεται στην περιοχή της παιδικής λογοτεχνίας, που στις μέρες μας αποτελεί - αδιαμφισβήτητα πλέον - ακμαία πραγματικότητα. Οι ποιητές Διονύσης Τροβάς και Γιώργης Κρόκος, διακεκριμένοι εκπρόσωποί της, και οι γενικότερες τάσεις και εξελίξεις στη σύγχρονη παιδική μας ποίηση εξετάζονται διεξοδικά και σε σχέση με τον όλο ποιητικό περίγυρο. Ο συγγραφέας πιστεύει ότι έτσι αναδεικνύεται η ενότητα του ποιητικού φαινομένου. Άσχετα αν απευθύνεται σε παιδιά ή μεγάλους, η ποίηση κρίνεται πάντα με βάση την αισθητική της αξία, δηλαδή ως αποτέλεσμα σύζευξης - επιτυχούς ή όχι - μορφής και περιεχομένου.