Διαλέγω το λευκό είναι ο τίτλος της ποιητικής συλλογής που πραγματεύεται τη συνειδητή επιστροφή στη χαρά και την αισιοδοξία. Η ψυχαναγκαστική εμμονή στη θλίψη, η καταστροφική αυτολύπηση κι η μηδενιστική θεώρηση του κόσμου περιγράφονται ως νοσηρές παγίδες της ψυχής. Το φως είναι υπαρκτό κι αποτελεί δικαίωμα του καθενός! Η χαρά δεν είναι παρά μια απόφαση! Το τέλμα της θλίψης είναι το λασπερό ναυάγιο που εγκλωβίζει την ψυχή και την πνίγει. Η άνοδος στο φως γίνεται θριαμβευτικά μέσα σε μια βροχή από λαμπερές σταγόνες. ΔΙΑΛΕΓΩ Διαλέγω το λευκό, το φρέσκο χιόνι το άγραφο χαρτί μου που μουρμούριζε την πόρτα που ξεκλείδωνε στο φως πρωί Σαββάτου κι η καρδιά τρελά χτυπούσε. Διαλέγω το κενό, το δίχως όνομα το όνειρό μου που αδέσποτο γυρνούσε το κρυφογέλιο των παιδιών στ΄΄ άλικα χείλη τους το νέο που δεν σκούριασε στα χέρια. Κάθε ανείπωτο ζητώ κι αχαρτογράφητο, αν μου δοθεί ποτέ η χάρη να διαλέξω.