Το πρόβλημα της παραγραφής της αξιώσεως που βεβαιώθηκε με διαταγή πληρωμής, ειδικά όταν η απειλούμενη παραγραφή είναι ιδιαίτερα βραχυπρόθεσμη (όπως συμβαίνει στην περίπτωση διαταγής που αφορά απαίτηση από επιταγή), αφού απασχόλησε επί τριάντα χρόνια τη θεωρία και τη νομολογία, βρίσκει πλέον την ορθή και οριστική του διευθέτηση, χάρη σε ορισμένες τολμηρές, ριζοσπαστικές, αλλά σίγουρα ορθές, νομολογιακές υποδείξεις και λύσεις. Τα οξύτατα και ακατανόητα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στη δικαστηριακή πράξη εξαιτίας της ανελαστικής ερμηνείας που παραδοσιακά έχει επικρατήσει σχετικά με το θεσμό της παραγραφής "εν επιδικία" και της λανθασμένης εφαρμογής των σχετικών με αυτήν απόψεων και στη διαδικασία της διαταγής πληρωμής, φαίνεται ότι σύντομα θα αποτελούν παρελθόν. Η μελέτη, συνεχίζοντας τον προβληματισμό σχετικά με την ορθή ερμηνεία των διατάξεων για την παραγραφή "εν επιδικία", παρουσιάζει και αναλύει τις νέες απόψεις της ελληνικής νομολογίας για την αναστολή της παραγραφής της αξιώσεως στη διαδικασία της διαταγής πληρωμής, σε περίπτωση που ασκείται εμπρόθεσμη ανακοπή κατά της διαταγής. Οι νεότερες νομολογιακές θέσεις, χωρίς να δημιουργούν ρήγματα ή αδιέξοδα στο δογματικό οικοδόμημα του δικαίου, λύνουν εύστοχα ένα πρόβλημα που μέχρι σήμερα φαινόταν αξεπέραστο.