Das Arztstrafrecht nahm eine so lebhafte Entwicklung, dass viele Fragen auf diesem Gebiet (und besonders die Frage der Einwilligung des Patienten in einen Heileingriff) sowohl die Forschung als auch die Gerichte beschaftigen. Durch diese Arbeit wurden die Ahnlichkeiten und die Unterschiede zwischen dem deutschen und dem griechischen Recht aufgezeigt in Bezug auf die Problematik der Einwilligung und der Aufklarung. Trotzdem sind die Probleme und die Schwierigkeiten in der klinischen Praxis sehr groβ. Zusammenfassend lasst sich sagen, dass das Personlichkeitsund Selbstbestimmungsrecht des Patienten respektiert warden sollte. Die Einwilligung der Person sollte immer erforderlich sein, damit der Arzt zu einem Heileingriff (Operation, Behandlung) schreiten darf. Der Wille der Person hat gegenuber seinem Wohl Vorrang, der Gesetzgeber hat diese Autonomie zu schutzen. Gleichzeitig sollte das Vertrauensverhaltnis zwischen dem Arzt und dem Kranken unberuhrt bleiben. Eine Norm sollte allen diesen Bedurfnissen dienen, damit die Probleme und Schwierigkeiten hinsichtlich der Problematik der Einwilligung des Patienten und der Aufklarungspflicht des Arztes uberwunden werden. Η εξέλιξη του ιατρικού ποινικού δικαίου είναι τόσο μεγάλη ώστε εντός αυτής ανακύπτουν πολλά ερωτήματα που απασχολούν την επιστήμη αλλά και τη δικαστηριακή πράξη. Ένα τέτοιο ερώτημα που εγείρει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί η συναίνεση του ασθενούς σε κάθε θεραπευτική επέμβαση του ιατρού του. Στόχος αυτού του έργου είναι να καταδειχθούν οι ομοιότητες καθώς και οι διαφορές ανάμεσα στο γερμανικό και το ελληνικό δίκαιο σε σχέση με την προβληματική της συναίνεσης του ασθενούς και της ενημέρωσής του από τον θεράποντα ιατρό του σχετικά με την ιατρική του κατάσταση. Παρά ταύτα, τα προβλήματα και οι δυσκολίες της κλινικής πράξης είναι πολύ μεγάλα. Συμπερασματικά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το δικαίωμα της προσωπικότητας και του αυτοπροσδιορισμού του ασθενούς είναι ανάγκη να γίνεται σεβαστό. Θα πρέπει η συναίνεση του ασθενούς να είναι πάντα υποχρεωτική, προκειμένου να επιτραπεί στον ιατρό να προχωρήσει σε μία θεραπευτική επέμβαση (εγχείριση, θεραπεία). Η θέληση του ασθενούς πρέπει να έχει προβάδισμα έναντι της υγείας του και ο νομοθέτης να προστατεύσει την αυτονομία αυτή. Παράλληλα η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον ιατρό και τον ασθενή θα πρέπει να παραμείνει ανέγγιχτη. Ένας σχετικός νόμος, θα πρέπει να υπηρετεί όλες τις ανωτέρω ανάγκες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και οι δυσκολίες που ανακύπτουν αναφορικά με την συναίνεση του ασθενούς και το καθήκον του ιατρού να τον διαφωτίσει σχετικά με την ιατρική του κατάσταση.