Οι Τουρκοκύπριοι αντιμετωπίστηκαν συχνά στις αναλύσεις για το Κυπριακό σαν ένα αντικείμενο, παρά σαν ένα υποκείμενο της Ιστορίας. Για τον επίσημο ελληνοκυπριακό αλλά και τον αντίστοιχο ελληνικό λόγο ή την κυρίαρχη ρητορική οι Τουρκοκύπριοι ήταν, στην καλύτερη περίπτω­ση, θύματα των τουρκικών επεμβάσεων και, στη χειρότερη, απλά όργανα του τουρκικού κράτους. Με μία έννοια, όπως φαίνεται στο παρόν βιβλίο, έτσι είδε τους Τουρκοκύπριους και μία μερίδα του τουρκικού κατεστημέ­νου. Σαν ένα πληθυσμό που θα έπρεπε να εκπολιτιστεί εθνικά (δηλαδή να εκτουρκιστεί) σε ένα ευρύτερο πλαίσιο συμφερόντων του τουρκικού κράτους. Σε αυτό το βιβλίο θεωρούνται μέρος μιας ευρύτερης διαδικασίας υποκειμενοποίησης της εμπειρίας των Κυπρίων, η οποία είναι εμφα­νής στη βιβλιογραφία των τελευταίων δεκαετιών. Ωστόσο, σαν ιδιαίτερη ανάλυση της τουρκοκυπριακής εμπειρίας αποτελεί ένα είδος ιστορικού και αναλυτικού ρήγματος. Η ανάλυση του Νίκου Μούδουρου δημιουργεί ένα ιστορικό και θεωρητικό πλαίσιο που μεταμορφώνει αυτό που θα φαίνεται στο μέλλον σαν η απλοϊ­κή εικόνα που επικρατούσε μέχρι τώρα για την τουρκοκυπριακή κοινότη­τα. Ταυτόχρονα, αποτελεί και μία ενδιαφέρουσα συνεισφορά στη διερεύ­νηση των διαδικασιών συγκρότησης και εξέλιξης κοινωνικών κινημάτων, όπως το ιστορικό κίνημα της Αριστεράς, μέσα από τις αλληλοδιασταυ­ρούμενες δυναμικές εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων· ιδιαίτερα σε συνοριακούς χώρους όπως η Κύπρος.