Σήμερα διαπιστώνουμε ότι οι έρευνες πορεύονται ισάξια για να εξετάσουν την προσωπικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου όπως σκιαγραφείται κυρίως μέσα στα ιστορικά κείμενα αλλά και στο μυθιστόρημα του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Ψευδο-Καλλισθένη). Το μυθιστόρημα αυτό είχε μεγάλη διάδοση, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την πλούσια χειρόγραφη παράδοση και από τις πολυάριθμες μεταφράσεις του που έγιναν σε διάφορες γλώσσες. Οι σωζόμενες αυτές διασκευές μαρτυρούν όχι μόνο την αδιάσπαστη παράδοση του μυθιστορήματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τ αρχαία χρόνια έως σήμερα αλλά και πως διαμορφώνεται ο μύθος του νεαρού Μακεδόνα βασιλιά από εποχή σε εποχή. Στη συνέχεια του πεζού μεσαιωνικού μυθιστορήματος έχουμε τις πεζές και τις έμμετρες διασκευές της πρωτονεοελληνικής περιόδου: Η πρώτη πεζή διασκευή του μυθιστορήματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου (τέλος του ΙΒ΄ και αρχές του ΙΓ΄ αιώνα) δε μας έχει διασωθεί αλλά αντιπροσωπεύεται από πολλές μεταγενέστερες διασκευές που χρονολογούνται από τον ΙΣΤ΄ έως τον ΙΖ΄ αιώνα. Ένα άλλο κείμενο πολύ συγγενικό του πεζού μυθιστορήματος είναι η Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου. Η μεγάλη δημοτικότητα του κειμένου αποδεικνύεται από τις πολλές επανεκδόσεις του. Η πρώτη έγινε στη Βενετία το 1699 και κατόπιν ακολούθησαν οι άλλες μέσα στον ΙΗ΄ και ΙΘ΄ αιώνα. [...] (από τον πρόλογο του Χρίστου Ι. Δημητρουλόπουλου)