Ο συγγραφέας αυτού το βιβλίου πραγματεύεται μια σειρά κεντρικών ζητημάτων από τη θεωρία των δικαιωμάτων και τη θεμελίωση των κανόνων στην πολιτική, τα οποία θεωρεί ότι παραμέλησε η σημερινή θεωρητική συζήτηση. Πραγματεύεται αυτά τα ζητήματα μέσα από τις πιο χαρακτηριστικές αντιπαραθέσεις στο πεδίο αυτής της θεωρίας, αντιπαραθέσεις που οδηγούν στις νεωτερικές απαρχές της. Ο συγγραφέας συζητά αυτά τα ζητήματα μέσα από την προσέγγιση θεωρητικών όπως ο Ρουσσώ, ο Χιουμ, ο Μπερκ και ο Μαρξ. Συζητά, μεταξύ άλλων, και τη θεωρητική στάση της αντιρεπουμπλικανικής παράδοσης απέναντι στον διαφωτισμό και τη Γαλλική Επανάσταση ενώ παρακολουθεί τις απόπειρες υπονόμευσης του διαφωτιστικού προγράμματος. Επιχειρεί, τέλος, μέσα από τη μελέτη της μαρξικής θεωρίας, όπως διαμορφώνεται στο πρώιμο και στο ώριμο έργο του Μαρξ, να αναδείξει τη σημασία της κριτικής στο μαρξικό έργο. Υποστηρίζει ότι στο εσωτερικό αυτής της κριτικής διαφυλάσσεται το θεωρητικό πρόγραμμα του διαφωτισμού την ίδια στιγμή που στρατεύεται προς την κατεύθυνση πραγματοποίησης τους ιδεώδους χειραφέτησης της ανθρώπινης πράξης.