Για τον Δήμο Μαλακάση θα είχα να πω πολλά και λίγα, πολλά γιατί ήταν μια πλούσια προσωπικότητα, λίγα γιατί δεν έχω μπροστά μου όλο το έργο του, μάλιστα το ζωγραφικό, ακόμη, γιατί δεν μπορώ να χρονοθετήσω τις μεστές παρουσίες του στα δρώμενα της πόλης μας με αφετηριακό, για μένα, σημείο την ΕΠΟΝ. Ηχεί, βέβαια, μέσα μου ο ευφάνταστος λόγος του, χωρίς όμως να μπορώ να ανακαλέσω το περιστατικό του περιεχόμενο, και έρχονται στα μάτια μου οι λεπταίσθητες υδατογραφίες του που, μαζί με εκείνες του Γιάννη Αθηνιώτη και λίγο αργότερα του Μάριου Σίδερη, ήταν κάτι σαν πάρισο του ηλιοβασιλέματος και των άλλων χρωμάτων του νησιού και της πόλης μας - ανταύγειες που με μεγαλύτερη περιγραμματική αποδέσμευση σημάδεψαν το έργο ενός άλλου προικισμένου, του Πέτρου Φίλιππα - Πανάγου. [...] (απόσπασμα από το κείμενο του Σπύρου Ι. Ασδραχά)