«Οι Διθύραμβοι του Διονύσου» είναι η πρώτη ολοκληρωμένη συλλογή του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου, ποιητή, συνθέτη και φιλολόγου Φρίντριχ Νίτσε. Κεντρικό πρόσωπο στην πλειοψηφία των ποιημάτων είναι ο Ζαρατούστρα που μέσα από μια σειρά από εσωτερικούς αγώνες καταλήγει στην εθελούσια εξορία του –η οποία μοιάζει να ταυτίζεται με την ερημιά των ασκητών– έτσι ώστε να είναι σε θέση την κατάλληλη στιγμή να μεταμορφωθεί και εν συνεχεία να μεταμορφώσει τις σχέσεις με τον ίδιο του τον εαυτό αλλά και την κοινωνία εν γένει. Η βαθυστόχαστη αυτή συλλογή παρά το γεγονός ότι φαίνεται να παρουσιάζει μια αέναη διαφωνία που μερικές φορές καταλήγει σε έντονη αντιμαχία του Γερμανού φιλοσόφου με τη θρησκεία, μελετώντας τη σε βάθος κατανοείς το θρησκευτικό ύφος από το οποίο διακατέχεται. Οι Διθύραμβοι, οι θριαμβικοί ύμνοι αφιερωμένοι στο Διόνυσο δηλαδή, αποτελούν μια Λειτουργία για ένα «Μελλοντικό Χορό», το «χορό» της κατανόησης της Αλήθειας. Για τον Νίτσε η αναζήτηση της αλήθειας περνά από τον Μηδενισμό και την αναζήτηση του τρόπου που θα μας βοηθήσει να υπερβούμε τον αδύνατο χαρακτήρα του ανθρώπου.