Και μου το λεγε η γιαγιά μου η Ελεονόρα: "Η γυναίκα πρέπει να είναι και κυρία και του ρίσκου." Για το που αρχίζει η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο ένα και το άλλο, δε μου είπε τίποτα. Με το "κυρία" ήταν πιο εύκολο. Το είχα άλλωστε διδαχτεί απ τη μητέρα μου κι απ το σχολείο. Το "ρίσκο" όμως; Τι ζόρι τραβάς, όταν προσφέρεις το σώμα σου έναντι χρημάτων; Μήπως είναι εκείνη η φλόγα -τρέλα την είχε πει ο Φίλιππος- που διακρίνω μέσα στο χρυσαφένιο βλέμμα της Ελεονόρας; Τελικά, λέτε να υπάρχει ένα μικρό φιτίλι μέσα μας και αρκεί να βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος που μόνο με μια ματιά θα το ανάψει; Ίσως μέσα από την ιστορία μου να βρείτε τις απαντήσεις. Ίσως κάπου εκεί μέσα να συναντηθούμε κι εμείς...