Και τότε ήρθε Εκείνη....

-...

Μπλαζέ, μηδενιστής, μισάνθρωπος, πάσχοντας από άγχος και ιδεοληπτικές εμμονές γύρω από το σεξ και τον θάνατο, ο πρωταγωνιστής του "Flash στη νύχτα" περνάει κάποιες βραδινές ώρες σε μια σοφίτα, με τη συντροφιά μιας νέας γυναίκας....

-...

Η πεζογραφία έχει χρέος να μεταγράφει τα μέσα και τα έξω του ανθρώπου....

Να απορριφθούν τα "τοξικά απόβλητα" μιας σκέψης που έχει μολυνθεί από τη συνήθεια, τη γλωσσική πτώχευση, τα περιττά λίπη και τον κορεσμένο αέρα της αδράνειας - ιδού ένα αίτημα που προβάλλει επιτακτικά, αλλά αναβάλλεται εξίσου επίμονα....

-...

Δοκίμια, άρθρα, κριτικές, scripta minima, αναγνωστική εμπειρία πολλών χρόνων, κείμενα άλλα δημοσιευμένα και άλλα ανέκδοτα, όλα όμως "ανασκολοπισμένα" (αναταγμένα και διορθωμένα) ώστε να αποτελούν εντελώς νέο υλικό, ιδού το περιεχόμενο αυτού του τόμου....

Νέο μυθιστόρημα, αντιμυθιστόρημα, κείμενο, μυθιστόρημα-ντοκουμέντο, όπως και να ορίσει κανείς το ειδολογικό αποτύπωμα αυτής της γραφής, εκείνο που έχει σημασία είναι το μέγεθος της ρήξης που προκάλεσε στη λογοτεχνική μας παράδοση....

Ώσπου κάτι ακούστηκε εκεί μέσα, ένας ήχος τρομπέτας (σχίσιμο βρεγμένου μεταξιού) που τα πήρε όλα και τα καρατόμησε, τα πέταξε στην αγκαλιά μας σαν ξεραμένα λουλούδια επιτάφιου, αυστηρός στην αρχή, καθώς σχεδίαζε το θέμα και το αχνό περίγραμμά του, υπονοώντας πως αυτό ήταν το όριο, η επικράτειά του, ένας παράδεισος χωρίς αγγέλους· και ύστερα "θα βάλω μέσα τον Μπρέγκελ και τα κολασμένα μαϊμουδάκια του", το πιάνο, τα κρουστά, τενόρο σαξόφωνο, μπάσο, δέκα χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα βάραιναν λιγότερο από μια μουσική του φράση ή αντί-φραση....

Ο ήρωας του Γιώργου Aριστηνού, ευπατρίδης, διανοούμενος, αλκοολικός από πεποίθηση και όχι από έξη, εστέτ και μισάνθρωπος, αλλά συνάμα και τρυφερός ως την αυτοανάλωση, σκοτώνει τέσσερις γυναίκες είτε επειδή τραυματίζουν την αισθητική του είτε επειδή προσβάλλουν τον ναρκισσισμό του....

Ο κύκλος της γλώσσας έτσι θα έκλεινε απρόσφορος και αλυσιτελής...

Ο Μοντερνισµός, ρεύµα καλλιτεχνικό, που για πολλούς παραπέµπει στον εκλεπτυσµένο ή εξεζητηµένο µοντερνισµό της ύστερης αναγέννησης –ως προς την εικαστική εκδοχή του –, παρ'' όλες τις εσωτερικές του αντιφάσεις, είχε ένα σηµείο σύγκλισης: την αντισυµβατική χρήση των εκφραστικών µέσων και συνεπώς τη ρήξη του µ'' ένα παρελθόν ορθοδοξίας και ειδολογικής µονοµέρειας...