Οι μεταρρυθμιστικές παιδαγωγικές ιδέες δεν περνούν αυτόματα στην υλοποίηση με Υπουργικές Αποφάσεις, ούτε καν με την καλή θέληση των εκπαιδευτικών. Χρειάζεται πολύς μόχθος σε διάφορα επίπεδα μέχρι να διεισδύσουν πραγματικά σε κάθε σχολείο και να μεταμορφώσουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, την καθημερινότητά του. Η Μαρία Βαϊνά σε παλαιότερο άρθρο της ("Μέθοδος project: Μια πρόκληση για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα" Νέα Παιδεία, 80/1996) συνέβαλε από αυτή την άποψη στην προβολή της συγκεκριμένης μεθόδου. Σήμερα, με βάση το παράδειγμα μιας σύγχρονης Διδακτικής της Τοπικής Ιστορίας, δημοσιεύει αυτό το τεύχος, ένα πρωτότυπο διδακτικό "εργαλείο" που, με επιστημονική εγκυρότητα, επιτυγχάνει ένα άλμα της θεωρίας στη διδακτική πράξη. Οι φάσεις της υλοποίησης της μεθόδου project, συγκροτημένες εδώ σε ένα αναλυτικότερο σχήμα, δίνονται με τρόπο ελκυστικό, μέσα από την καθοριστική συμβολή της εποπτείας. Δεκαοχτώ Δραστηριότητες ακολουθούν σε ένα δεύτερο επίπεδο συγκεκριμενοποίησης της μεθόδου, για να λειτουργήσουν ως εναύσματα. Από την αρχή ως το τέλος, διατηρείται ο απαιτούμενος βαθμός λογικής αφαίρεσης, ώστε να αποφεύγεται η δέσμευση σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό περιβάλλον. Στο σχολείο του μέλλοντος κάθε μάθημα μπορεί -και σε τελευταία ανάλυση πρέπει- να έχει τις "Δραστηριότητές" του, σε μια σύγχρονη σύλληψη των αρχών του Σχολείου Εργασίας.