Άνθρωπος με μεγάλη καλλιέργεια, ο οικονομολόγος Τζων Μέυναρντ Κέυνς διέθετε έξοχο συγγραφικό ταλέντο για να εξιστορήσει αναμνήσεις, να σκιαγραφήσει πορτραίτα, να περιγράψει ιστορικά γεγονότα. Τα δύο κείμενα που διάβασε στους φίλους του τού κύκλου του Μπλούμσμπερυ το αποδεικνύουν περίτρανα. Ο ίδιος υπήρξε από τους στυλοβάτες της ομάδας μαζί με τη Βιρτζίνια Γουλφ, η οποία είχε εκφράσει τον θαυμασμό της για τις λογοτεχνικές αρετές που αποκάλυπτε σε αυτές τις περιπτώσεις. Το πρώτο κείμενο, "Δρ Μέλχιορ: ένας ηττημένος εχθρός", αφηγείται το παρασκήνιο των διαβουλεύσεων που προηγήθηκαν της υπογραφής της Συνθήκης των Βερσαλλιών το 1919. Ο Κέυνς συμμετείχε ως ένας εκ των Άγγλων επιτετραμμένων. Πρόκειται για μια σπάνια και συναρπαστική περιγραφή της τέχνης της διπλωματικής διαπραγμάτευσης, η οποία διαβάζεται σαν μυθιστόρημα. Το δεύτερο κείμενο, "Τα νεανικά μου πιστεύω", αναφέρεται στα φοιτητικά χρόνια του Κέυνς στο Κέημπριτζ, γύρω στα 1900, και στις απαρχές του κύκλου τού Μπλούμσμπερυ. Είναι τα χρόνια μαθητείας ενός ελεύθερου πνεύματος. «Τα δύο αυτά αυτοβιογραφικά κείμενα είναι τα μοναδικά γραπτά του αείμνηστου λόρδου Κέυνς για τα οποία εξέφρασε ρητά την επιθυμία να εκδοθούν μετά θάνατον. »Και τα δύο κείμενα γράφτηκαν για να διαβαστούν στην ομάδα των παλαιότερων και πιο στενών φίλων, με τους οποίους συναντιούνταν τακτικά για να δειπνήσουν και να ακούσουν την ανάγνωση του κειμένου ενός από την παρέα, το οποίο αναζωογονούσε μνήμες του παρελθόντος. Εξού και διακρίνονται για το ιδιαίτερα προσωπικό τους ύφος. Πάνω απ’ όλα όμως αποκαλύπτουν περισσότερο από κάθε άλλο γραπτό του Κέυνς πως η χαρακτηριστική πνευματική του διάθεση ήταν ένα απολαυστικό μείγμα συμπάθειας, καθαρότητας και σκωπτικής ευφυΐας». David Garne