Περιβαλλόμενοι από πέτρα, ξύλο και πηλό, από τσιμέντα και μωσαϊκά, ασκούμαστε στην εμπράγματη συνάντησή μας με τον κόσμο. Η ύλη με την οποία χτίζουμε αιμοδοτεί τους τεχνητούς οργανισμούς που κατοικούμε. Ωθεί την ύπαρξή μας να συμπλεύσει με τη μεταμορφωτική δράση των δυνάμεων της φύσης και διαστέλλει το άμεσο περιβάλλον μας στα μεγάλα ρεύματα των κοσμικών διεργασιών. Τα κείμενα που συγκεντρώθηκαν σε αυτόν τον τόμο επιχειρούν σύντομες διεισδύσεις στο νόημα των υλικών παραμέτρων του καθημερινού βίου. Αντικείμενα τέτοιας αναμόχλευσης γίνονται υλικά οικοδόμησης, αρχιτεκτονικά στοιχεία, όψεις του αστικού τοπίου και τόποι προσωπικών βιωμάτων. Σε όλα τους επενεργούν οι χθόνιες συντεταγμένες του εδάφους. Όλα τους μας εκτρέπουν σε αθέατους ορίζοντες και μας συνδέουν με στοιχειακές δυνάμεις των οποίων η δράση ολοένα απωθείται από το σύγχρονο οπτικό πεδίο. Με το εσωτερικό φορτίο τους, με την τραχύτητα και την φθορά τους, μας φανερώνουν την προοπτική ενός βάθους απ’ το οποίο αντλούνε τη θερμοκρασία τους όλες οι υποστάσεις και στο οποίο μπορούν να ξαναβρούν μια μυστική συνύφανση.