Μπορεί να αφιερώνω το βιβλίο σε μία γάτα, όμως τις σκέψεις και τα συναισθήματα θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας. Επιλέγω το πρώτο ενικό, γιατί πιστεύω πως είναι το πιο αληθινό πρόσωπο. Δεν έχω τίποτε να σας πω για την υλική υπόσταση της άυλης χρηματιστηριακής αξίας του χρήματος. Θέλω όμως να σας πω για τα πράγματα που είναι πάντα εκεί, καταδικασμένα σε μία αδιαπραγμάτευτη ακινησία. Για ένα μικρό σκυλί στην οδό Σαρανταπόρου που είχε ένα μεγαλεπήβολο όνειρο. Για την αγάπη που κρέμεται πάνω από όλες τις αδυναμίες μας και μας περιπαίζει για όλα τα δήθεν συναισθήματα που ντυνόμαστε για να της μοιάσουν. Για το καλό και το κακό που συνυπάρχουν ειρηνικά και αρμονικά έξω από μας και τις σκέψεις μας. Για τα περιθώρια που όλες οι κοινωνίες του κόσμου δύσκολα τα αποδέχονται και ακόμα πιο σπάνια ενδιαφέρονται να τα γνωρίσουν. Για τη σημαντικότητα που τόσο πολύ νομίζουμε ότι τη χρειαζόμαστε για να ζούμε. Για τον Θεό που μάλλον δεν υπάρχει και τον Θάνατο που σίγουρα υπάρχει. Για ένα περιστέρι κι ένα γεράκι που είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον δικαιότερο άνθρωπο του κόσμου.