Από τον Ιάσονα και τους Μυρίους του Ξενοφώντα ως τους Μεγάλους Κοµνηνούς και τους Ακρίτες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Από τον χρυσό της Κολχίδας ως τις στάχτες του 1922. Μαζί θα βαδίσουμε στους αιώνες. Στη θαυμαστή πορεία του Ποντιακού Ελληνισµού. Γιατί εγώ είμαι η γη του Πόντου. Η Τραπεζούντα η δοξασμένη. Κι έχω να πω ιστορίες από χρυσάφι κι αίμα. Θα τις αφηγηθώ και θα τις τραγουδήσω. Θα τις χορέψω και θα τις ζωγραφίσω κι ύστερα θα σιωπήσω. Γιατί θα ξέρεις πια πού να με ψάξεις. Εμένα, την Τραπεζούντα. Τον Πόντο. Τη μικρή Ελλάδα της Μαύρης Θάλασσας. Ο ένατος τόμος της σειράς Μικρές Ιστορίες για Μεγάλα Γεγονότα, με τίτλο «Εγώ, η Τραπεζούντα», της Ελένης Σβορώνου και τα σκίτσα του Φίλιππου Φωτιάδη, επικεντρώνεται στον Πόντο. Αφηγήτρια είναι η ίδια η Τραπεζούντα, η βασίλισσα των ελληνικών πόλεων του Πόντου. Η μνήμη ξεκινά από την εποχή του μύθου και τους Αργοναύτες για να περάσει στην εποχή της ακμής των ελληνικών αποικιών στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, κατόπιν στα ρωμαϊκά χρόνια και το βασίλειο του Πόντου, στα βυζαντινά χρόνια και την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, καταλήγοντας στην οθωμανική κυριαρχία έως τον αφανισμό του Ποντιακού Ελληνισμού (1914-1922). Η φωνή της πόλης μεταφέρει τις ιστορίες των ανθρώπων και του ελληνικού στοιχείου. Ανάμεσά τους διακρίνουμε ένα παιδί που μεγαλώνει στη γη του Πόντου. Το ίδιο παιδί, αργότερα, ακολουθεί κι εκείνο τον δρόμο της προσφυγιάς και έρχεται στην Ελλάδα. Ο Δημήτρης Ψαθάς, ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας, δεν ξέχασε ποτέ την πατρίδα του την Τραπεζούντα. Τα ευθυμογραφήματά του καυτηριάζουν καταστάσεις αλλά αποπνέουν βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο. Οι παιδικές αναμνήσεις του από τη γενέτειρά του περιγράφονται με τον μοναδικό τρόπο του συγγραφέα στο βιβλίο του «Γη του Πόντου», το οποίο εκδόθηκε το 1966 και αποτελεί έργο αναφοράς για τον Ποντιακό Ελληνισμό.