"Σέβοµαι απολύτως το γεγονός ότι η παχυσαρκία αποτελεί ψυχο-σωµατική ασθένεια που χρήζει θεραπείας, και ως εκ τούτου πρέ-πει να δοθεί µεγάλη προσοχή στο ψυχικό κοµµάτι της νόσου και όχι µόνο στο οργανικό. Καµιά δίαιτα δεν είναι καλή αν δεν λαµβάνει υπ όψιν της τον ψυχισµό του υπέρβαρου και τα αίτια του πάχους του." Το "Εγώ και η ανάγκη μου για τροφή (μετά τις στερητικές δίαιτες)" είναι το απόσταγμα της τριαντάχρονης επαγγελματικής πορείας μιας ανήσυχης και επίμονης διατροφολόγου, για την οποία η καταγραφή, η μελέτη και η ερμηνεία των αιτίων που οδηγούν τον σύγχρονο άνθρωπο στη βουλιμία και την παχυσαρ-κία αποτέλεσαν στόχο ζωής. Προσπαθώντας να διεισδύσει στη ρίζα του κακού, εμβαθύνει την έρευνά της με την αρωγή της Ψυχολογίας και εξετάζει τους παράγοντες που λειτουργούν επιβαρυντικά στον παχύσαρκο άνθρωπο, λαμβάνοντας υπ όψιν της τις οικογενειακές, τις κοινω-νικές, τις οικονομικές και τις μορφωτικές συνθήκες διαφόρων θεραπευομένων της. Κινούμενη εκτός του παραδοσιακού πλαισίου που προτείνει "πρωινά / απογευματινά / βραδινά" και στερητικές "εβδομαδιαίες δίαιτες" οι οποίες υπόσχονται γρήγορη απώλεια βάρους (και εξασφαλίζουν την ακόμα γρηγορότερη επαναπρόσληψή του), η Α. Π. εξετάζει τη βαθύτερη σχέση μας με το φαγητό και προτείνει πολλές εναλλακτικές γεύσεις και συνταγές, προτάσσοντας το θέμα της υγείας και της αρμονικής συνύπαρξης με τον ίδιο μας τον εαυτό. Η συγγραφέας διατυπώνει μια καινοτόμο και τολμηρή διατροφική αντίληψη και δε διστάζει να εξομολογηθεί τις προσωπικές της ανασφάλειες και ανησυχίες σε έναν τόμο που δανείζεται στοιχεία από τη διατροφολογία, από το δοκίμιο, αλλά και συχνά από τη λογοτεχνία.