Νάτος τώρα μπροστά μου ο μυστικός αστυφύλακας, μετά τόσα χρόνια, για να μου πει πως ξεπλήρωσε την υπόσχεσή του. Ήταν κάτι που ποτέ δεν το είχα σκεφτεί. Γελούσα με την καρδιά μου, μα σαν άκουσα το τίμημα, πάγωσα. Μου είχαν ανοίξει φάκελο στην Ασφάλεια κι εκείνος τον εξαφάνισε. - Πρέπει να είσαι προσεχτικός και φιλικός με τους αστυνομικούς και να τους εξυπηρετείς. Άλλη φορά δεν μπορώ να κάνω την ίδια δουλειά και θα φακελωθείς. Θα πας χαμένος. Πρόσεξε γιατί κάνεις καριέρα. Να τα βλέπεις τα πράγματα κι από άλλο πρίσμα. Μη φοράς ακόμα προσωπίδες. Πρόπερσι την έκανες πάλι την κουταμάρα. Από κει άρχισε η ιστορία σου. - Ποια απ όλες; του αστειεύτηκα. - Θυμάσαι που είχες πάει στο κόψιμο της βασιλόπιττας στο Βυζαντινό μουσείο; - Ε, ναι, θυμάμαι. Τι έγινε εκεί; - Σου δωσαν ένα κομμάτι πίττα. - Ε, βέβαια μου δωσαν. Δεν έπρεπε να το πάρω; - Μη γελάς. Τα πράγματα από το τίποτε γίνονται σοβαρά. Θυμάσαι πιος σου το έδωσε; - Όχι. Γιατί, έχει σημασία; - Εδώ είναι που την πάτησες. Αυτός που σου το έδωσε, ήταν αριστερός. .......................