Με την "Εισαγωγή στη φιλοσοφία", η γνωστή φιλόσοφος Έλλη Λαμπρίδη παρουσιάζει μία νέα πλευρά της εργασίας της. Αποφεύγοντας τη συνηθισμένη κατάληξη των λεγομένων "Εισαγωγών" σε ιστορική ή άλλη απαρίθμηση των κατά καιρούς φιλοσοφικών συστημάτων, διερευνά θεμελιακά προβλήματα για τη θέση της φιλοσοφίας ανάμεσα στις άλλες νοητικές ενέργειες του ανθρώπου, δείχνει τους περιορισμούς που επιβάλλονται στα διάφορα συστήματα είτε από την προσωπικότητα είτε από τη διάχυτη κοσμοθεωρία της εποχής, όπου αναφάνηκαν, και προσπαθεί να καθορίσει την θέση τους απέναντι στην επιστήμη, κυρίως τη φυσική και μαθηματική επιστήμη. Κατόπιν παίρνει τον μονισμό υπό την άκρα του αρχαία μορφή στη νεότερη Ευρωπαϊκή φιλοσοφία, (Σπινόζα), τον αρχαίο δυϊσμό με τον Πλάτωνα και τον νεότερο με τον Ντεκάρτ, κατόπιν τις φιλοσοφίες του γίγνεσθαι (Ηράκλειτος) στην αρχαία ελληνική εποχή, Έγελος στη νεώτερη ευρωπαϊκή και τις φιλοσοφίες που κυριαρχούν στην εποχή μας (Μαρξισμός, υπαρξισμός, πραγματισμός), κ.λ.π. Μετά την μνημειώδη και εμπεριστατωμένη εργασία της με την μετάφραση του Θουκυδίδη, που είναι τόσο φιλοσοφική, όσο και φιλολογική και λογοτεχνική, είμαστε βέβαιοι πως η "Εισαγωγή στη φιλοσοφία", της Έλλης Λαμπρίδη, θα αποτελέσει ένα τόσο αγαπητό βιβλίο όσο κι εκείνο. Τα δυσκολότερα προβλήματα, χωρίς να απλουστεύονται εκλαϊκευτικά, έρχονται κι ανταμώνουν τον αναγνώστη σαν δικά του, και δεν υπάρχει μορφωμένος άνθρωπος, που δεν θα χαρεί και δεν θα φωτισθεί από το βιβλίο αυτό. (από την πρώτη έκδοση της "Εισαγωγής", 1965)