Στόχος του βιβλίου αυτού είναι ο εντοπισμός των αλλαγών που υφίσταται η ταυτότητα ενός οικισμού κατά τη διαδικασία του εξαστισμού. Πώς βιώνονται και νοηματοδοτούνται αυτές οι αλλαγές από τους κατοίκους των οικισμών, πώς αυτές επηρεάζουν τις σχέσεις με άλλους οικισμούς αλλά και την ίδια τη δημόσια και ιδιωτική ζωή είναι μερικά από τα ερωτήματα που διερευνώνται. Το φαινόμενο της συγκέντρωσης πληθυσμού στα αστικά κέντρα, που προκάλεσε η βιομηχανική επανάσταση, αλλάζει μορφή: από το πολεοδομικό συγκρότημα μετακινούμαστε στην έννοια της διάχυτη ς πόλης, έναν νέο τρόπο αστικοποίησης μέσα από την άρρυθμη διάχυση λειτουργιών, πρώην καθορισμένων σε στενά αστικά πλαίσια, προς την περιφέρεια. Τα δίκτυα που εξυπηρετούν την επικοινωνία και τη συναλλαγή, υλικά και ηλεκτρονικά, δημιουργούν πλέον μία απ-εδαφικοποιημένη πόλη, η οποία θα αποσπάσει από την παραδοσιακή πόλη έναν αριθμό λειτουργιών για να τις εντάξει στον κόσμο των ά-υλων δικτύων. Έτσι, το αστικό τοπίο το μετασχηματίζει ο χρόνος όπως φιλτράρεται μέσα από τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές συνθήκες συγκεκριμένων γεωγραφικών χώρων. Το αναπλάθει, επίσης, και η μνήμη, συλλογική και ατομική, λαμβάνοντας υπόψη εξωτερικούς αντικειμενικούς παράγοντες αλλά και υποκειμενικά χαρακτηριστικά. Η μελέτη αυτή αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου ερευνητικού προγράμματος με αντικείμενο την κοινωνική ιστορία της υπαίθρου περιοχής Θεσσαλονίκης.